กฎหมายถือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของทุกประเทศที่มีรูปแบบการปกครองในระบบประชาธิปไตย มีการกำหนดขึ้นจากความเห็นของบุคคลหลาย ๆ ฝ่าย ผ่านขั้นตอนกระบวนการมากมายกว่าจะกลายมาเป็นข้อปฏิบัติ และข้อบังคับได้นั้น เรียกว่าเหนื่อย และลำบากลำบนมากทีเดียว
ลักษณะของกฎหมาย คือ ต้องปฏิบัติตามที่ให้ปฏิบัติ และไม่ปฏิบัติตามข้อที่ห้าม หากใครฝ่าฝืนก็จะมีบทลงโทษตามกฎหมายที่ได้ระบุโทษความผิดที่ได้กระทำไป หลายประเทศถือกฎหมายเป็นใหญ่ที่สุด ซึ่งจริง ๆ ก็ควรต้องเป็นอย่างนั้น เพราะการฝ่าฝืนถือเป็นความไร้ระเบียบ ไม่อยู่ในกรอบที่วางไว้ คนอื่น ๆ จะมองเป็นคนนอกคอก ท้ายที่สุดก็จะลงโทษตามความผิดนั้น ดูแล้วทุกอย่างก็สมเหตุสมผลดี
มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นที่ประเทศอิหร่านนครดูไบ เมื่อวันที่ 19 มกราคม 2561 ที่ผ่านมา มีนักโทษถูกตัดสินโทษด้วยการถูกตัดมือ ความผิดฐานลักขโมย ติดคุกหลายปี และเมื่อตัดสินโทษ จึงถูกตัดสินให้ถูกตัดมืออย่างที่เป็นข่าวแพร่กระจายไปทั่ว หลายคนต่างออกมาวิพากษ์วิจารณ์ถึงบทลงโทษอันโหดเหี้ยมนี้ กลายเป็นประเด็นที่เป็นที่ถกเถียงกันหลายวัน เกี่ยวกับกฎหมายของประเทศอิหร่าน ซึ่งอิหร่านเองก็เป็นประเทศที่มีประธานาธิบดีเป็นประมุข มีรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุด ไม่ได้แตกต่างจากประเทศอื่น ๆ เลย แต่ทำไมกฎหมายถึงเด็ดขาดและรุนแรงเช่นนี้
ขณะที่เกาหลีเหนือก็มีกฎหมายที่เด็ดขาดเช่นกัน ผู้นำสูงสุดคือผู้ปกครอง ทุกคนต้องปฏิบัติกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด แต่เกาหลีเหนือนั้นเรียกว่าเป็นประเทศที่ไม่ใช้ระบบประชาธิปไตยอย่างหลาย ๆ ประเทศ เป็นประเทศที่เป็นเอกเทศ ไม่ขึ้นกับใคร และใครก็ไม่ต้องไปยุ่งด้วย อันนี้พอเข้าใจได้ เพราะไม่เป็นประเทศประชาธิปไตย ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมาเกาหลีเหนือก็ได้สร้างปรากฏการณ์อันสั่นสะเทือนให้โลกได้ตะลึงกันทั่ว และแน่นอนว่าเรื่องที่ดังที่สุดก็คือ การทดลองขีปนาวุธอย่างไม่หยุดไม่หย่อน ใครห้ามก็ไม่ฟัง ถูกนานาประเทศคว่ำบาตรก็แล้ว ยังไม่วายว่าจะลดละ เรียกว่าสุดโต่งกันเลยก็ได้
สองประเทศข้างต้นมีอะไรบางอย่างที่คล้ายก็อยู่บ้างเหมือนกัน หากมองให้ละเอียด เช่น มีกฎหมายที่สามารถบังคับใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทุกคนต้องปฏิบัติตาม และผู้นำในเรื่องต่าง ๆ ที่ทำหน้าที่ได้เด็ดขาด ซึ่งทั้งสองกรณีสามารถนำมาเป็นกรณีศึกษาให้กับเราได้ทั้งสิ้น จะนำตัวอย่างมาปรับใช้ยังไง ส่วนไหนควรปรับใช้ ส่วนไหนควรเปลี่ยน ซึ่งบางอย่างมันก็ดูโหดร้ายเกินไป อันนี้เอาไว้ดูเป็นแบบพอ
กฎหมายภายใต้รัฐธรรมนูญ คือ “ความมีสิทธิเสรีภาพ” และความเท่าเทียม อันนี้ต้องถือว่า เป็นหัวใจสำคัญที่สุดของกฎหมาย หากมีกฎหมายแต่จำกัดสิทธิส่วนบุคคล ขาดความเป็นเสรีภาพ ดังนี้เราก็มิอาจจะเรียกว่าเป็นกฎหมายได้
อิสระเสรีหรืออย่างน้อยทำผิดฐานลักขโมยของคนอื่นก็ไม่ต้องถูกตัดมือ!